Bij het ontmoeten van mensen ben ik altijd erg op mijn hoede. Ik voel al gauw of iemand authentiek is of als er een andere intentie aanwezig is. Dit heeft met mijn verleden te maken. Over het verschil dat ik als kind ervaarde tussen mijn innerlijke belevingswereld en de uiterlijke verwachtingen. Toen ik opgroeide wilde ik mijn eigen ideeën beschermen. Ik ging emotioneel geen verbindingen aan als ik het met iemand niet voelde. Vooral om mijzelf en mijn eigen energie te beschermen. Echter is het iets wat mij vaak ook op een afstand zette met andere mensen. Het stond in tussen mij en de andere persoon.
Gisteren, op een feestje, gebeurde er iets bijzonders. In plaats van mij emotioneel af te schermen kon ik open blijven staan. Met aandacht en compassie kon ik blijven luisteren naar iemand anders verhaal. Meerdere keren. Het zal ongetwijfeld te maken hebben met de manier waarop ik de laatste jaren ben gegrond. Zowel in mijzelf als de hernieuwde verbinding met de natuur. Ik draag uit wat ik wil brengen en leef steeds meer vanuit mijn eigen energiefrequentie.
Mijn gevoelswereld komt sterk overeen met mijn uiterlijke omgeving. Ik hoef mijn binnenste niet meer als zodanig te beschermen. Ik hoef dus ook niet langer iemand op een afstand te houden. Mensen mogen weer dichtbij komen. Ik kan ze weer ontvangen in een open ruimte zonder op mijn hoede te zijn. Ik 'weet' het niet alleen, ik 'voel' het ook weer dat we allemaal gelijk zijn. Niemand loopt rond met dubieuze intenties. Het zijn slechts onze groeipijnen uit het verleden. Ze verhinderen ons om helemaal vrij te kunnen zijn in het hier en nu. Om met elkaar een hartsverbinding aan te gaan. En elkaar helemaal te zien voor wie we zijn.
Comments