Twee spirituele wetten van de natuur
Wanneer je jezelf omringt met de natuur dan valt het op dat er geen dag hetzelfde is. Ieder moment is anders. Soms zijn het kleurverschillen door een andere val van het licht. Een glans door de ochtenddauw die haar intrede doet in het landschap. Of vervormingen door een wind die over het land rand raast. Verandering is altijd aanwezig. Het is niet te stoppen.
Iets wat ogenschijnlijk onmogelijk lijkt of ver weg kan van het een op het andere moment honderdtachtig graden draaien. Simpelweg omdat het aan verandering onderhevig is. Niets in onze wereld staat vast. Het is een illusie. Onze natuur kent alleen voortdurende verandering. Het is een houvast. Een weten dat alles nooit bij hetzelfde gaat blijven. Wanneer je je hieraan overgeeft ontstaat er een diepe rust dat ieder moment goed is zoals het is.
Bovendien heeft de verandering een bepaalde richting. Hoe destructief iets ook lijkt. Er zit een verborgen boodschap in. Een les verpakt in een zwarte verpakking om diegenen te bereiken die zich daardoor aangesproken voelen. Over de tijd uitgesmeerd kunnen we naast verandering ook zeker zijn van groei.
In de natuur zie je het fenomeen van successie. Oftewel de natuur zal altijd doorgaan om van een kale akker een rijk bos te maken. En dat is met mensen net zo. Misschien hebben we alleen nog dit leven nodig of nog een stuk of tweehonderd. Uiteindelijk zullen we veranderen. Uiteindelijk zullen we groeien. Uiteindelijk zullen we leven volgens de wetten van de natuur.